Oxford zaliczony! :)

Pewnej  listopadowej niedzieli wybrałam się z dziewczynami do Oxfordu. Wszakże jest to miejsce, które odwiedzić trzeba. Szkoda tylko, że nie zorganizowałam tej wycieczki wcześniej... nie byłoby tak okropnie zimno. 

Myśląc o Oxfordzie, byłam pewna, że kupię tam bluzę jak ta tutaj. Kiedy ją znalazłam, przymierzyłam i spojrzałam na cenę, stwierdziłam, że zdjęcie wystarczy :D
Nie popadajmy w konsumpcjonizm, jakbym mało ubrań miała...

Kiedy tak marzłyśmy wędrując uliczkami Oxfordu i szukając miejsc z naszej listy "must see", zauważyłyśmy bardzo ciekawy sklep...

z różnymi ciekawymi rzeczami...

których nastrojowość musiałam uwiecznić... :)

(choć w takim zeszycie szkoda by mi było zacząć pisać!)

Haha... to nie książki! To standy na półki. Polski odpowiednik...? Przegródki? Jakoś mi to nie pasuje. Przeciw-książko-opadacze :D

W poszukiwaniu słynnego mostku... Bridge of Sighs!

O nie... ojejkujejku :)  Właśnie zdałam sobie sprawę, że... toż to znaczy... że to... Most Westchnień!

Jak się okazuje - nie jedyny taki w świecie. Najbardziej znany jest w Wenecji.

Pozwólcie, że zacytuję ciocię Wikipedię, bo całkiem ciekawe (to o weneckim):

Celem zbudowania mostu było umożliwienie połączenia pomiędzy więzieniem a obradującym w Pałacu Dożów Trybunałem Kryminalnym. Przez most prowadzono skazańców do cel, gdzie mieli odsiedzieć swój wyrok.

Most swoją sławę zawdzięcza XIX-wiecznym romantycznym pisarzom. Wedle ich wyobrażeń przechodzący tędy skazańcy mieli tęsknie wzdychać (stąd także nazwa mostu) do swych ukochanych pozostających na wolności i do "wolnego świata", który widzieli ostatni raz przed odbyciem kary; niektórzy - w ogóle ostatni raz w życiu.

 Student, więzień - co za różnica... xD

A w tym miejscu serdecznie pozdrawiam uczestniczkę zeszłorocznej Olimpiady Filozoficznej :)

Oxford - taki stary, taki piękny...

Marzyło mi się zwiedzić jakiś college. Zdecydowałyśmy się na Christ Church, bo to on był rzekomą
inspiracją dla Harrego Pottera... i to tam zapewne była najdłuższa kolejka (która jednak szła bardzo szybko, także nie było nieszczęścia).

A tu właśnie się do niego wchodziło.

Zdjęcie z jakiegoś zakamarka

To w jadalni. Szykowali kolację dla członków Uniwersytetu (profesorów?)

Na ścianach pełno portretów. Paru panów rozpoznałam :) John Locke, na przykład. Czyli musiał tam jadać!

Może wyglądamy na szczęśliwe, ale naprawdę było zimno!

A w kaplicy należącej do tego collegu była wystawa. I wśród różnych dzieł-instalacji znalazłam to. Gdzie się nie rozejrzysz, tam ślady polskości...

A potem w akcie patriotycznego obowiązku poprosiłam moje towarzyszki podróży, żeby to przeczytały.

Wciąż kaplica :) czujecie ten nastrój?

I tu...? :)

Na koniec zwiedzania zdążyłyśmy jeszcze wejść do sklepu. Lubicie Alicję?
To właśnie tam powstała, w Oxfordzie, w Christ Church College. :)

I w tym sklepie spotkało mnie jeszcze parę wzruszeń z tą miniaturową książeczką...

Dużo wzruszeń...

Córka. No po prostu genialne.

No i jeszcze podzielę się z Wami tym. Bo mądre. Trudne, ale piękne.

Nie wpuścili nas do biblioteki.

Pięknie tam wtedy było. Mrok już zapadał, turyści prawie wszyscy zniknęli...

I te światła w oknach... Pięknie jest.

Wróciłyśmy tak samo jak przyjechałyśmy - autokarem. Połączenia Londyn - Oxford i na odwrót są dość częste, co pół godziny. I trzeba pamiętać, że stanowczo opłaca się kupić za jednym razem bilet w dwie strony :)


Następna wycieczka do... Polski :) na święta!